چینهای منطقه تنگ بیجار و کمانکوه در غرب ایلام از مجموعه ای از تاقدیس ها و ناودیس های نامتقارن و هم مرکز با محور تقریبیN51W,0 و سطح محوری N51W,78SE تشکیل شده اند. چین ها اغلب به شکل تاقدیسهای مرکب تخم مرغی شکل و دارای اشکال زین اسبی هستند. این چین ها از نوع باز با زاویه بین یالهای حدود 76 درجه و در رده 1B قرار می گیرند. مکانیزم تشکیل این چین ها بر اساس شواهد موجود (چین های موازی با لغزش بین لایه ای و وجود سطح جدایش در بالا و پایین چینها)، خمشی لغزشی است. این سبک باعث می شود که چینها تا اعماق زیاد تداوم نداشته باشند. زمان چین خوردگی را می توان پایان پلیوسن دانست. درزه های ناحیه دارای چهار سری مشخص هستند. سری های aو b کششی و حاوی رگه های کلسیتی و سری های cو d برشی و حاوی آثار خش لغز هستند. تمامی درزه ها تقریباً عمود بر سطح طبقه بندی هستند، بنابراین قبل و یا همزمان با شروع چین خوردگی تشکیل شده اند و پس از تشکیل ساختمانهای چین خورده شکستگی جدیدی تشکیل نشده است. بر این اساس، استرس اصلی تکتونیکی به صورت افقی عمل کرده و در نتیجه تمامی درزه های اصلی کششی و برشی در هنگام تشکیل قائم هستند. با استفاده از مختصات چینها و سطوح درزه استرسهای تکتونیکی ایجاد کننده تغییرات ساختاری که نتیجه فشار حاصل از برخورد صفحه عربستان با صفحه ایران است، عبارتند از: δ1=N40E,0، δ3=S50E,0 و استرس میانگین نیز قائم خواهد بود که فصل مشترک بین درزه ها را تشکیل می دهد. گسلها که از فراوانی کمی در منطقه برخوردار هستد دارای طول کوتاهی بوده و جابه جایی های کمی را ایجاد کرده اند. از گسل های مهم می توان به گسل های عرضی و تعداد کمی گسل طولی اشاره کرد.

کلمات کلیدی