تحقیق حاضر کارایی مدل ارزش گذاری فلتهام- اولسن (1995) را در بورس اوراق بهادار تهران مورد بررسی قرار می دهد و سعی دارد رابطه بین ارزش ذاتی شرکت ها و بازده آنها را مشخص نموده و ارزش ذاتی شرکت ها را با استفاده از ارزش دفتری آنها تعیین نماید. جامعه آماری این تحقیق در بر گیرنده کلیه شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار است و نمونه مورد بررسی شامل 89 شرکت است که داده های آنها برای بازه زمانی 1377 الی 1388 با استفاده از مدل رگرسیون مقطعی- زمانی (پنل دیتا) مورد آزمون قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که مدل فوق الذکربه طور کامل قادر به تعیین ارزش ذاتی شرکت های مورد مطالعه نمی باشد و بین نسبت ارزش ذاتی به ارزش بازار سهام و نسبت قیمت به درآمد سهام رابطه ی معنی دار آماری وجود ندارد علاوه بر این شرکتهایی که دارای کمترین نسبت ارزش ذاتی به ارزش بازار هستند، در بازار بیشتر از واقع ارزشیابی می شوند.

کلمات کلیدی