کارآمدترین روشهای تربیتی را می توان از قرآن و سیره پیشوایان دینی به ویژه امیرالمؤمنین حضرت علی(ع) استنباط کرد. از بررسی سیره رفتاری و گفتاری امام این نکته آشکار است که بخش مهمی از این سیره مربوط به دغدغه حضرت در باره تربیت برتر و بهینه فرزندان، یاران، دوستان و همه کسانی است که مسئولیت تربیت آنها بر دوش امام بوده است. شایسته است توجه کنیم که هر چند کتاب گران سنگ نهج البلاغه همه گفته هایی نیست که از امیرالمؤمنین به یاد مانده و تنها نمایانگر بخش کمی از اقیانوس بیکران اندیشه های تابناک علوی است، اما مراجعه به نهج البلاغه و دقت در خطبه ها و نامه ها و کلمات قصار آن، ما را تا حدی با سیره تربیتی امام علیه السلام آشنا ساخته بستری نورانی پیش رویمان می گذارد. این مقاله به بیان روشها و راهکارهای علمی و عملی تربیت بر اساس دیدگاه های امام علی(ع) در نهج البلاغه پرداخته و در ارائه راهکارها و شیوه ها به ابعاد عاطفی و درونی انسانها توجه بسیاری شده است. در این راستا تلاش بر تبیین نامه 31 بطور اختصاصی می باشد.

کلمات کلیدی