یکی از راه کار های افزایش بازده آبیاری و بهره برداری بهینه از بارندگی در مناطق خشک و نیمه خشک، مانند ایران استفاده از مواد اصلاحی است. با کاربرد هیدروژل ها، می توان آب حاصل از بارندگی های پراکنده این مناطق را حفظ کرد و با بهبود شرایط فیزیکی خاک، تنش های رطوبتی را کاهش داد. به منظور ارزیابی تأثیر هیدروژل استاکوزورب (Stockosorb) و دور آبیاری بر رشد و نمو نهال تاغ، پژوهشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار در حسین آباد غیناب (بیرجند، ایران) انجام شد و تیمارهای آزمایشی شامل مقادیر مختلف هیدروژل استاکوزرب (0، 0/1، 0/2، 0/3 و 0/4 درصد وزنی) و دور آبیاری (روزانه، هر سه روز یک بار و هر پنج روز یک بار) بودند. نتایج نشان داد که کاربرد هیدروژل تأثیر مثبت و معنی داری بر شاخص های ارتفاع نهال، وزن خشک اندام هوایی، وزن خشک ریشه و طول ریشه داشت. در تمام شاخص ها بیشترین مقدار مربوط به تیمار 0/4% پلیمر بود ولی اکثر شاخص های رشدی نهال در این تیمار با تیمار 0/3% تفاوت معنی داری نداشتند. همچنین بیشترین مقادیر شاخص های رشدی نهال تاغ با آبیاری سه روز یک بار به دست آمد. با توجه به نتایج آزمایش، افزودن هیدروژل به خاک باعث موفقیت در استقرار نهال های تاغ و تقویت رشد آنها در مناطق خشک و نیمه خشک می شود. از این رو جهت کاهش مشکل کمبود آب در مناطق خشک و نیمه خشک استفاده از 3/0% هیدروژل می تواند به عنوان یک روش موفقیت آمیز برای حفظ رطوبت و افزایش رشد و نمو گیاه تاغ توصیه شود.

کلمات کلیدی