مقدمه: یکی از عوامل مهم در هدایت پژوهش و ایجاد انگیزه برای انجام آن، خودکارآمدی پژوهشی است. پژوهش حاضر با هدف ساخت، اعتباریابی و رواسازی ابزار خودکارآمدی پژوهشی انجام شد. روش‌ها: دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه علوم پزشکی و دانشگاه فردوسی مشهد جامعه آماری پژوهش را تشکیل دادند. از جامعه یاد شده، نمونه‌ای به حجم 240 دانشجوی تحصیلات تکمیلی دانشگاه علوم پزشکی و فردوسی مشهد، به روش سهمیه‌ای انتخاب شد. پرسشنامه ساخته شده 55 سؤال داشت که دانشجویان براساس طیف لیکرت 5 درجه‌ای به گویه‌ها پاسخ می‌دادند. روایی محتوایی مقیاس توسط اساتید و متخصصین روش تحقیق احراز گردید. برای احراز پایایی از روش همسانی درونی و برای آزمون ساختار عاملی، از روش تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. نتایج: نتایج اجرای تحلیل عاملی نشان داد که ساختار 7 عاملی بیش از سایر ساختارها از جهت تفکیک سؤالات و انطباق با مبانی نظری برازش دارد. شاخص‌های تحلیل عاملی تاییدی نیز حاکی از برازش مناسب و روایی سازه ابزار است (093/0RSMEA=0، 1409df=، 69/3794x2=). پایایی کل آزمون با ضریب آلفای کرنباخ سنجیده شد که 97/0 به دست آمد. همچنین ضرایب همسانی درونی آلفای کرانباخ برای خرده آزمون‌های خودکارآمدی آماری و تحلیلی، خودکارآمدی در مفهوم پردازی، خودکارآمدی در روش و اجرا، خودکارآمدی در پژوهش کیفی، خودکارآمدی گزارش‌نویسی، خودکارآمدی در مهارت‌ها و تبحرها و اخلاق به ترتیب 92/0، 91/0، 90/0، 92/0، 88/0، 76/0 و 83/0 به دست آمد. این نتایج نشان می‌دهد که آزمون از روایی و پایایی قابل قبولی برخوردار است. میانگین به دست آمده برای خودکارآمدی کلی 76/173 است که مقدار متوسطی است. نتیجه‌گیری: پرسشنامه خودکارآمدی پژوهشی از روایی و پایایی مناسبی برخوردار است، لذا برای تشخیص و ارزشیابی باورها، توانمندی‌ها و نگرش‌های پژوهشی دانشجویان می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد.

کلمات کلیدی