این نوشتار به بررسی تاریخی نحوه ارتباط بین بهبود ظرفیت نظام های اقتصادی،سیاسی وتوزیعی در جامعه هند در دوره پس از استقلال هند تا پایان 2005 می پردازد و سازوکارهای سازش یا عدم سازش بین توسعه اقتصادی،سیاسی و نابربری های اجتماعی در دوره های تاریخی هند را مورد توجه قرار می دهد.مدل نظری،ترکیبی از چهار رویکرد الگو های سازگاری،تضاد،بدبینانه و نظریه دولت توسعه گرا استن و توصیف تاریخی-تطبیقی تحلیل فازی برای بررسی شرایط علی نابربری های در آمدی ومنزلتی به کاررفته است.نتایج نشان میدهد آنچه در جامعه هند می تواند تعامل بین توسعه و دموکراسی در راستای کاستن از نابرابری های منزلتی ودر آمدی و شاخصهای کیفیت زندگی را بیبود بخشدفحکمرانی خوب و ایجاد زمینه های تقویت کنش دموکراتیک از سوی جامعه مدنی و نخبگان سیاسی است.

کلمات کلیدی