مدعای اصلی نوشتارحاضراین است که ضعیف شدن شبکه های اجتماعی نخستین، زمینه بزه کاری را فراهم می آورد. برای اثبات این مدعا با بهره گیری از منطق پدیدارشناسی تجربی،تجربه زیسته سه بزه کارزندانی (زورگیر) درزندان وکیل آبادمشهد، مورد واکاوی قرارگرفته است. نتایج مصاحبه روایتی با سه مشارکت کننده مذکورنشان می دهد که شکل گیری و رشد بزه به موازات گسستگی و ضعفی است که در طول زندگی در شبکه اجتماعی نخستین آنها رخ داده است. بدین گونه که ضعیف شدن پیوند فردبا شبکه خانوادگی و تقویت پیوند او با بزه کاران از یک سو؛ حاشیه‌ای بودن در شبکه خویشاوندی، ضعف کنترل اجتماعی، تسلط تعامل سرد نابرابر در موقع نیازمندی در شبکه دوستی، رد وسایل مورد قبول جامعه برای رسیدن به منابع اقتصادی، تجربه تلاش برای ترمیم شبکه خانوادگی و شکست درآن، موجب انباشت بزه و در نهایت بزه (زورگیری)شده است.

کلمات کلیدی