یکی از وظایف مهم دانشگاه‌ها، انجام پژوهش و تولید دانش است. مخازن سازمانی، سیستم‌های مناسبی برای سازماندهی این دانش و دروازه اصلی برای نمایاندن سرمایه فکری دانشگاه و دسترس‌پذیر ساختن آن هستند. از سال 1385، دانشگاه فردوسی مشهد اقدام به طراحی مخزن سازمانی خود، یعنی \"سیستم مدیریت منابع علمی دانشگاه فردوسی مشهد\" (سیماد) برای گردآوری و سازماندهی اطلاعات علمی اعضای هیأت علمی کرده است. هدف عمده این پژوهش، شناسایی ویژگی‌های یک مخزن سازمانی و بررسی میزان همخوانی وضعیت کنونی مخزن سازمانی موجود (سیماد) با آن ویژگی‌هاست. این پژوهش، از نوع کاربردی بود و با روش پیمایشی و مطالعه موردی انجام گرفت. برای اینکه بتوان از همه جنبه‌ها، اطلاعاتی در رابطه با موضوع مورد پژوهش به‌دست آورد، در گردآوری اطلاعات از چند دیدگاه، یعنی سازمان و سیستم و کاربران، وضعیت بررسی شد و در هر مورد شیوه و ابزار گردآوری مناسب به‌کار رفت. مشخصات یک مخزن سازمانی مطلوب به شش گروه و یا معیار دسته‌بندی شدند. این دسته‌بندی زیرساخت ابزارهای گردآوری اطلاعات و نیز ساختار تحلیل اطلاعات به‌دست آمده را تشکیل داد. یافته‌ها نشان داد که در مورد خط‌مشی‌ها و مستندات و استفاده از سیستم، ضروریست در مخزن سازمانی دانشگاه به بازنگری و تغییر پرداخته شود. از نظر مدیریت/ اداره، \"سیماد\" در وضعیت متوسط و در رابطه با چشم‌اندازها و سیاست‌‌‌‌ها و ویژگی‌های فنی، وضعیت مناسبی دارد. نتیجه آزمون فرضیه پژوهش نشان داد که در مقایسه با معیارهای یک مخزن سازمانی مطلوب، به‌طور تقریبی، ویژگی‌های مخزن سازمانی دانشگاه فردوسی مشهد در حد متوسط قرار دارد.

کلمات کلیدی