مقدمه و هدف: بررسی نقش عوامل موثر بر پرخاشگری و طراحی مقیاسی برای سنجش سبک تنظیم هیجانی موضوعی ارزشمند و قابل توجه است. هدف پژوهش حاضر بررسی روایی و پایایی مقیاس سبکهای عاطفی و بررسی رابطه مولفه های آن با تمایلات پرخاشگرانه است. روش: روش پژوهش، از نوع اعتباریابی و همبستگی است. بدین منظور نمونه ای به حجم 350 دانشجوی دوره کارشناسی دانشگاه فردوسی و علوم پزشکی مشهد انتخاب شدند. روش انتخاب نمونه، سهمیه ای بود. پرسشنامه سبکهای عاطفی هافمن و کاشدان و پرسشنامه خودسنجی پرخاشگری آیزنگ- ویلسون توسط شرکت کنندگان تکمیل شد. برای تعیین پایایی پرسشنامه هافمن و کاشدان از روش آلفای کرانباخ و برای تعیین روایی آن از روایی محتوایی و روایی سازه تحلیل عاملی استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که سبک عاطفی هیجانی غالب در دانشجویان، سازگاری است و بیشتر افراد از این سبک برای کنترل هیجانات استفاده می کنند. همچنین نتایج نشان داد که بین پنهانکاری با پرخاشگری (r=-0/11, p<0/05)، و نیز سازگاری هیجانات با پرخاشگری رابطه منفی و معناداری به لحاظ آماری وجود دارد (r=-0/27, p<0/05)؛ اما بین تحمل هیجانات با پرخاشگری رابطه معناداری به لحاظ آماری مشاهده نشد. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه بیانگر این است که مولفه های خودتنظیمی هیجانی می توانند پرخاشگری را پیش بینی کنند (p=0<0/01). نتیجه گیری: مقیاس خودتنظیمی هیجانی در دانشجویان ایرانی از روایی و پایایی کافی برخوردار است و می توان گفت یکی از عوامل مرتبط با پرخاشگری، سبک عاطفی افراد است.

کلمات کلیدی