هدف اصلی این پژوهش ارائه الگویی برای بهبود کاربست دانش در دانشکده مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد با تاکید بر روش پژوهش آمیخته اکتشافی است. در مرحله پژوهش کیفی، گروه مورد مطالعه ناظر بر 31 نفر از استادان دانشکده مهندسی و صاحبان صنایع بودند که نظر به محدود بودن تعداد استادان زن، 2 نفر از مصاحبه شوندگان را زن تشکیل دادند. در مرحله پژوهش کمّی، حجم نمونه آماری مشتمل بر100 نفر از اعضای هیئت علمی دانشکده مهندسی بودند. جهت گردآوری داده‌های مورد نیاز از مصاحبه اکتشافی، تحلیل اسناد و پرسشنامه محقق ساخته کاربست دانش به وسیله حسینقلی زاده (1388) استفاده شد. بنابر نتایج حاصل از تحلیل داده-های کیفی، هشت مقوله اصلی، درک سودمندی و ضرورت دانش، هدف‌گذاری و پیوستگی دانش، ارزش‌گذاری دانش، تناسب پژوهش و تخصص، یادگیری در حین عمل، فرهنگ دانشگاهی، ساختار و مدیریت و جنبه های مالی و اقتصادی به عنوان مقوله های اصلی بهبود کاربست دانش شناسایی و استخراج شدند. آنگاه با پیمایش در جامعه آماری مورد مطالعه، فرضیات مورد بررسی و آزمون قرار گرفت. در نتیجه، درک سودمندی و ضرورت کاربست دانش بالاترین میزان و هدف‌گذاری و پیوستگی دانش کم‌ترین میزان را در وضع موجود در دانشکده مهندسی به خود اختصاص دادند. برازش مدل نشان داد که تأثیر سودمندی و ضرورت ادراک شده، هدف‌گذاری، ساختار و مدیریت و یادگیری حین عمل بر بهبود کاربست دانش معنی دار می‌باشد. با استناد به نتایج به دست آمده، الزامات اصلی پیاده سازی الگوی بهبود کاربست دانش در قالب الزامات فنی، الزامات فرهنگی، الزامات ساختاری و الزامات اقتصادی دسته بندی شدند.

کلمات کلیدی