هدف اصلی این مقاله، بررسی الزامات اساسی تعامل بین دانشگاه-صنعت با رویکرد مبتنی بر مدیریت دانش در رشته های مهندسی می‌باشد. برای دست‌یابی به این هدف از روش پژوهش موردی بهره گرفته شد. گردآوری داده های مورد نیاز از طریق مصاحبه و پرسشنامه در جامعه آماری مورد مطالعه صورت گرفت. نظر به نتایج به دست آمده از تحلیل داده های به دست آمده، الزامات اساسی تعامل دانشگاه و صنعت متناظر با شرایط علّی گرفته شد که به طور مستقیم و بی واسطه در شکل گیری ارتباط دانشگاه- صنعت موثرند و منشأ فعالیت دانشگاهیان در ارتباط با صنعت می شود. این الزامات عبارتند از: درک سودمندی دانش، درک ضرورت دانش، هدف‌گذاری دانش، ارزش‌گذاری دانش، پیوستگی دانش، ریسک پذیری، تناسب دانش، یادگیری در حین عمل و زبان مشترک. بررسی کمّی این مولفه ها در جامعه آماری نشان داد که ضرورت و سودمندی ادراک شده از دانش، زبان مشترک، یادگیری در حین عمل، ارزش‌گذاری، ریسک پذیری، پیوستگی دانش، تناسب دانش و هدف‌گذاری دانش به ترتیب بیشترین میزان را در جامعه آماری مورد مطالعه به خود اختصاص دادند.

کلمات کلیدی