شناخت خود و محیط اطراف یکی از بزرگترین دغدغه های بشریت از آغاز تا کنون بوده است و این خصلت انسان را نسبت به سایر موجوادت متمایز ساخته است. هویت از زمانی شکل گرفت که افراد از خود پرسیدند \\\"کیستند؟\\\". بنابراین می توان مساله هویت را مساله \\\"معنا\\\" دانست. با پرسش از \\\"چیستی و کیستی\\\" افراد و جوامع، در حقیقت در پی پاسخ به معنای آن هستیم. و این معنا بر مبنای تشابه با آنهایی که مانند ما هستند و تفاوت از غیر یا دیگرانی که مانند ما نیستند، شکل می-گیرد. فارغ از جامعه ای خاص چون ایران، یکی از بنیاد های هویتی هر جامعه \\\"حماسه ها و اسطوره های ملی\\\" آن جامعه اند که به بیان نخستین دوره های زمانی ایجاد جامعه و عناصر بنیانی هویتی آن را می پردازند. کتاب شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی به عنوان سند ملی جامعه ایرانی دربردانده بخش عمده ای از اسطوره، حماسه و تاریخ جامعه ایران است که با روایت گذشته ایرانیان، همواره انتقال دهنده بخش عمده ای از عناصر هویت جامعه ایرانی تا به امروز بوده است. در این نوشتار ضمن تعریف مفهوم هویت ایرانی و مشخص ساختن مولفه های آن، به منظور شناخت هویت ایرانی و شکل گیری آن در تقابل با انیرانیان از روش تحلیل محتوا بهره گیری شده است، چرا که این روش با تحلیل سیستماتیک، عینی و کمی متن بر روی ویژگیهای پیام یا محتوای تولید شده تمرکز می کند. نتایج تحلیل حاکی از آن است که میراث سیاسی مهمترین مولفه سازنده هویت ایرانی در داستان سیاوش است درحالیکه سایر مولفه های هویت بخش از جمله میراث فرهنگی، سرزمین، نژاد، قومیت و تاریخ در مراتب بعدی قرار می گیرند

کلمات کلیدی