حسابرس در مدل خطر حسابرسی، با براورد خطر حسابرسی، خطر ذاتی و خطر کنترل، به ارزیابی خطر عدم کشف پرداخته و بر آن اساس اقدام به برنامه ریزی حسابرسی و تعیین حدود آزمون های محتوا می‏نماید. در چنین شرایطی اگر حسابرس به طور ذهنی راجع به خطر حسابرسی، خطر ذاتی، خطر کنترل و تاثیر آن ها بر روی خطر عدم‏کشف قضاوت کند، ممکن است در تعیین استراتژی حسابرسی دچار اشتباه گردد، که به تبع آن احتمال اظهارنظر نامناسب افزایش می یابد. از این رو هنگام ارزیابی خطر عدم کشف، حسابرسان باید دقیق و مراقب باشند، زیرا تعیین نهایی نتیجه حسابرسی، بر قضاوت حسابرسان استوار است. هدف از انجام این پژوهش، شناسایی عوامل اثرگذار بر مدل خطر حسابرسی است، تا با تبیین این عوامل، معیارهای ارزیابی خطر عینی تر گردند و ارزیابی خطر، از براوردهای ذهنی به سوی مصداق های عملی رهنمون گردد. بدین منظور پس از مطالعه منابع تخصصی در زمینه حسابرسی، 71 عامل که در ادبیات حسابرسی به طور مستقیم یا غیرمستقیم با مدل خطر حسابرسی و فرایند ارزیابی خطر مرتبط گردیده اند، استخراج و با بهره مندی از نظرات کارشناسان در تعدیل و دسته بندی این عوامل، پرسش‏نامه هایی مشتمل بر سه بعد، هشت دسته و 58 عامل طراحی گردید و در اختیار نمونه ای از جامعه حسابداران رسمی شاغل قرار گرفت. روش دلفی جهت اجماع بیشتر بر میزان اهمیت هر یک از این عوامل بر مدل خطر حسابرسی و دسته بندی آن ها به کار گرفته شد و پس از ارسال پرسش‏نامه در دو دور ، 39 عامل اثرگذار بر مدل خطر حسابرسی، شناسایی گردید.

کلمات کلیدی