به منظور مطالعه برهمکنش اثرات تنش شوری با سطوح کودهای نیتروژنه و فسفره بر عملکرد و اجزای عملکرد جو، آزمایشی در شرایط مزرعه در سال های زراعی 82-1381 و 83-1382 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند انجام شد. آزمایش به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. کرتهای اصلی شامل سطوح مختلف شوری آب آبیاری (5/1، 5/5 و5/9 دسی زیمنس بر متر) و کرتهای فرعی شامل سه سطح نیتروژن از نوع اوره (150، 300 و 450 کیلوگرم در هکتار) و سه سطح کود فسفره از نوع سوپر فسفات (75، 150 و 225 کیلوگرم در هکتار) بودند. تیمار شوری در هیچ کدام از سال های اجرای آزمایش تاثیر معنی داری بر عملکرد بیولوژیک جو نداشت. در سال اول، برهمکنش شوری و فسفر معنی دار بود و مصرف فسفر باعث کاهش اثرات منفی شوری گردید. در سال دوم، برهمکنش فسفر، نیتروژن و شوری و همچنین اثر فسفر و نیتروژن معنی دار بود و با افزایش مصرف این کودها عملکرد بیولوژیک جو افزایش معنی داری نشان داد. شوری در هیچ کدام از سال های اجرای آزمایش اثر معنی داری بر عملکرد دانه جو نداشت اما موجب کاهش عملکرد و تغییر اجزای عملکرد جو شد. در هر دو سال ، افزایش شوری تعداد سنبله در واحد سطح را افزایش داد، درحالی که وزن هزار دانه و تعداد دانه اندکی کاهش یافت. همچنین در هر دو سال بر هم کنش شوری، فسفر و نیتروزن معنی دار بود. هیچ کدام از تیمارهای کودی تاثیر معنی داری بر تعداد دانه در سنبله نداشتند اما وزن هزار دانه تحت تاثیر تیمارهای نیتروژن و فسفر قرار گرفت.

کلمات کلیدی