هدف : در این پژوهش تأثیر آموزش مهارت‌های اجتماعی بر هوش هیجانی معلولین جسمی ـ حرکتی شهر مشهد مورد بررسی واقع شد. روش بررسی: روش پژوهش نیمه آزمایشی (با طرح پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه کنترل نما) بود. جامعه آماری شامل کلیه معلولین جسمی حرکتی (108 نفر) مجتمع آموزشی نیکوکاری توان یابان مشهد بودند. از بین آن‌ها پس از غربالگری اولیه تعداد 30 نفر که از لحاظ مهارت‌های اجتماعی و سطح هوش هیجانی دارای بیشترین نارسایی بودند انتخاب و با استفاده از شیوه گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل نما قرار گرفتند. سپس آموزش مهارت های اجتماعی در طی 15 جلسه به گروه آزمایش ارائه شد. جهت جمع آوری داده‌های پژوهش از پرسشنامه مهارت‌های اجتماعی ریجیو، پرسشنامه هوش هیجانی بارـ آن استفاده گردید. تحلیل داده‌های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری انجام شد. یافته‌ها : تحلیل داده‌ها نشان داد که گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل نما تفاوت معناداری در مولفه های روابط درون فردی (01/0p=،61/13= (22،1) F)، روابط بین فردی (01/0p=،02/24= (22،1) F)، سازگاری (01/0p=،47/20= (22،1) F)، کنترل استرس (01/0p=،69/8= (22،1) F)، خلق عمومی (00/0p=،55/13= (22،1) F) سطح هوش هیجانی کلی (02/0p=،16/22= (22،1) F) دارند. آموزش مهارت های اجتماعی بیشترین اثر بخشی را بر مؤلفه‌های روابط بین فردی، روابط درون فردی، خلق عمومی، سازگاری و کم‌ترین اثر بخشی را بر مؤلفه کنترل استرس داشته است. نتیجه گیری: با توجه به مؤلفه‌های مهارت های اجتماعی، آموزش این مهارت ها منجر به افزایش سطح کلی هوش هیجانی معلولین جسمی ـ حرکتی گردید. ارتقاء سطح هوش هیجانی بهبود وضعیت سلامت روانی ـ اجتماعی معلولین جسمی ـ حرکتی را به همراه دارد.

کلمات کلیدی