خشکسالی یکی از پدیده های آب و هوایی است که بخش های مختلف محیطی را در طول دوره وقوع خود تحت تأثیر قرار می دهد. یکی از بخش های متأثر از شرایط بلند مدت خشکسالی، منابع آب های زیرزمینی است که متأسفانه کمتر از سایر بخش ها مورد توجه قرار گرفته است. در این تحقیق تلاش شده است که با استفاده از شاخص بارندگی استاندارد شده (SPI) و دیگر معیار های مشتق شده از آن از قبیل، مجموع بزرگی خشکسالی، تداوم و تعداد دوره های مواجه با این پدیده در ایستگاه-های منطقه فسا و مناطق مجاور آن، ابتدا میزان آسیب-پذیری ایستگاه های منطقه بر اثر خشکسالی هواشناسی نسبت به مناطق مجاور در مقیاس های مختلف ماهانه، فصلی و سالانه در طول دوره آماری 1388-1357بررسی گردید و سپس با شاخص منبع آب زیرزمینی (GRI) وضعیت خشکسالی هیدروژئولوژیکی منطقه طی سال های 1388-1372 مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد، که مقدار شاخص GRI روند کاهشی داشته و در سالهای 1382، 1387 و 1388 خشکسالی هیدروژئولوژیکی با درجات بالا در منابع آب زیرزمینی این منطقه رخ داده است. در این منطقه، شاخص خشکسالی هواشناسی SPI در مقیاس زمانی 48 ماهه بدون تأخیر زمانی با پارامترهای کمی آب زیرزمینی (ارتفاع سطح آب زیرزمینی و شاخص خشکسالی هیدروژئولوژیکی GRI) رابطه معنیداری در سطح 99 درصد، را نشان میدهد. رابطه رگرسیونی بین شاخص GRI با شاخص SPI در مقیاس 48 ماهه، در دوره مذکور نشان می دهد که تقریباً 57 درصد از واریانس شاخص خشکسالی هیدروژئولوژیکی، توسط شاخص خشکسالی هواشناسی و 43 درصد توسط عوامل دیگر تبیین میگردد. در این تحقیق به منظور بررسی کیفیت منابع آب زیرزمینی از داده های هدایت الکتریکی استاندارد شده (SEC) نیز استفاده گردیده است. شاخص خشکسالی هواشناسی SPI در مقیاس زمانی 48 ماهه بدون تأخیر زمانی نیز با شاخص SEC رابطه معنی داری در سطح 99 درصد، را نشان میدهد. رابطه رگرسیون بین SEC با شاخص خشکسالی هواشناسی و شاخص خشکسالی هیدروژئولوژیکی نشان میدهد که در این منطقه، تقریباً 47 درصد از واریانس SEC، توسط شاخص خشکسالی هیدروژئولوژیکی و 53 درصد توسط عوامل دیگر تبیین می گردد و بین مقادیر SEC و شاخص خشکسالی هواشناسی رابطه خطی معنی داری در سطوح 99 و 95 درصد وجود ندارد.

کلمات کلیدی