میکروارگانیزمهای مفید برای گیاهان، نظیر قارچ های میکوریز داخلی، به دلیل توانایی در افزایش عناصر غذایی قابل جذب برای گیاهان، تحریک پاسخ های دفاعی گیاه علیه تنش های مختلف ناشی از عوامل زنده و غیرزنده، و کاهش نیاز به استفاده از کودهای غیرآلی به طور چشمگیری از نظر علمی و کشاورزی قابل توجه هستند. گونه های میکوریزهای داخلی عمدتا بر اساس شکل ظاهری اسپور شناسایی می شوند که روشی وقت گیر و نیازمند مهارت است و برای شناسایی این قارچ ها در ریشه های گیاهان کمتر قابل استفاده می باشد. روش های مولکولی نظیر کاربرد بارکدهای DNA یاتوالی های کوتاه DNAمربوط به ناحیه استانداردی از ژنوم اخیرا به عنوان یک ابزار مولکولی برای تسهیل شناسایی جنس ها معرفی شده است. روش DNA barcoding به عنوان ابزار قدرتمندی برای تشخیص گونه های مختلف و کشف گونه های جدید در جمعیتهای قارچ های میکوریز داخلی، شامل میکوریزهای آرباسکول دار و وزیکول دار (VAM)، و میکوریزهای دارای آرباسکولAM)) به کار رود. بدین ترتیب، مشکلات موجود در شناسایی متداول (مورفولوژیکی) قارچ های میکوریز داخلی برطرف می گردد. در مطالعات مختلف، ارزیابی نواحی مختلفی از واحدهای تکراری DNA زیبوزومی برای استفاده از آن ها به عنوان بارکدهای DNA در میکوریزهای داخلی انجام شده است. این نواحی ژنومی شامل زیرواحد کوچک ژن RNA زیبوزومی (SSU)، ناحیه فضاساز نسخه برداری داخلی(ITS) و زیرواحد بزرگ ژن RNA زیبوزومی (LSU) بوده اند. قطعه ژنومی SSU- LSU یشترین توانایی را در شناسایی گونه ها در مقایسه با ناحیه های ITS و LSU (به تنهایی) که قبلا مورد استفاده قرار می گرفتند، نشان داد. بنابراین، استفاده از بارکد DNA توسعه یافته ای که شامل ناحیه ITS و بخش هایی از ناحیه LSU باشد به عنوان بارکدDNA برای شناسایی میکوریزهای داخلی در سطح گونه ترجیح داده می شود.

کلمات کلیدی