جستجو برای یافتن راهکارهای بهینه‏ سازی مصرف انرژی در خشک‏ کردن ذرت، منجر به شکل‏ گیری ایدۀ استفاده از انرژی گرمایی هوای خروجی از خشک‏ کن گردید. اگرچه در مورد بازیافت هوای خروجی تحقیقاتی انجام شده است، اما در تحقیق حاضر، کنترل میزان هوای بازگردش به‏ صورت پیوسته و نه پله‏ ای، تحت شرایط کنترل خودکار و با بهره‏ گیری از سازوکار اندازه‏ گیری پیوستۀ رطوبت محصول صورت می‏ پذیرد. برای نیل به این هدف، یک خشک‏ کن وعده‏ ای بستر عمیق در مقیاس آزمایشگاهی بازسازی شد و به سازوکارهای لازم برای بازگردش هوای خروجی و کنترل خودکار آن مجهز گردید. آزمایش‏های تجربی تحت شرایط مختلف خشکاندن ذرت شامل ترکیب سه متغیر مستقل دبی جرمی هوای خشک‏کننده در سه سطح (0/19، 0/26 و 0/33 کیلوگرم بر مترمربع بر ثانیه)، دمای هوای خشک‏ کننده در سه سطح (50، 60 و70 درجه سلسیوس) و دو حالت بازگردش/عدم بازگردش هوای خروجی، در سه تکرار انجام شد. اثر دبی، دما و بازگردش/عدم بازگردش هوای خروجی بر متغیرهای وابسته شامل انرژی مصرفی و زمان خشک‏ شدن با استفاده از آزمون فاکتوریل بر پایه طرح کامل تصادفی مورد مطالعه قرار گرفت. اثر دبی بر هر دو و اثر دمای هوای ورودی فقط بر زمان خشک‏ شدن معنی دار شد (در سطح 1%). نتایج حاکی از آن بود که بازگردش هوای خروجی تحت شرایط کنترل خودکار، زمان خشک‏ شدن و انرژی مصرفی را به ‏ترتیب به‏ میزان 2/1% و 5/8% کاهش می‏ دهد. بیشترین زمان خشک ‏شدن در دبی 0/19، دمای 50 و بدون بازگردش هوای خروجی، کمترین زمان خشک‏ شدن در دبی 0/33 و دمای 70، بیشترین مصرف انرژی در دبی 0/19، دمای 70 و بدون بازگردش هوای خروجی و کمترین مصرف انرژی در دبی 0/26، دمای 70 و همراه بازگردش هوای خروجی مشاهده شد.

کلمات کلیدی