پرسش اصلی مقاله، کارکردهای شعر در نظر فیلسوفان مسلمان است. پس از نهضت ترجمه و انتقال نظریة شعری یونانی به حوزة اسلامی، رساله های شعری یونانیان موجی از نظریه-پردازی را در میان فیلسوفان مسلمان ایجاد کرد؛ چنان که فارابی، ابن سینا، ابوالبرکات بغدادی، ابن‌رشد و خواجه نصیر طوسی هرکدام بخشی از نوشتارهای شان را به نظریة شعر اختصاص دادند. نظرگاه فیلسوفان از طریق آثاری مثل حازم قرطاجنی وارد آثار مدرسة بلاغیون مسلمان هم شد. تا آنجا که به نظریة شعر مربوط می شود، فلاسفة مسلمان را نمی-توان مترجم صرف آراءِ ارسطو به شمار آورد. آنها هنگام نوشتن رساله های شعری خود، تغییراتی در نظریة یونانی نسب ایجاد کردند. این مقاله، صرفاً موضوع کارکردهای مدنی شعر را در بوطیقای فلسفی بررسی خواهد کرد. فیلسوفان دو کارکرد اصلی برای شعر تعریف می-کنند: معرفتی و تربیتی ـ اخلاقی. تمام گفتارهای آنان دربارة شعر و شاعری معطوف است به همین دو کارکرد. نظرات آنان دربارة شعر را هم باید در رساله های علم النفسی شان سراغ گرفت و هم در آثار منطقی و بوطیقایی‌شان. ما در این مقاله به روش استقرای تام، نظرات آنان را دربارة کارکردهای شعر جستجو و بررسی خواهیم کرد.

کلمات کلیدی