استانداردهای زیست محیطی برای میزان انتشار گاز SO2 حاصل از احتراق سوخت، روز به روز سختگیرانه تر می شوند. از این رو بکارگیری روش های جدید و کارامدتر برای حذف گوگرد از سوخت-های فسیلی ضروری به نظر می رسد. گوگردزدایی زیستی (BDS) یکی از روش های جدید گوگردزدایی است که در دهه اخیر به شدت مورد توجه قرار گرفته است. روش BDS دارای توانایی گوگردزدایی از ترکیبات مقاوم به روش رایج گوگردزدایی با هیدروژن (HDS) است. دی-بنزوتیوفن (DBT) و مشتقات آن از مهم ترین ترکیبات گوگردی موجود در برش های نفتی، پس از فرآیند HDS هستند. در این مطالعه از باکتری Rhodococcus erythropolis IGTS8 برای گوگردزدایی از DBT استفاده شد و تاثیر سرفکتنت توئین20 روی فعالیت گوگردزدایی سلول های در حال رشد IGTS8، در غلظت های مختلف از دی بنزوتیوفن در فاز آبی مورد بررسی قرار گرفت. توئین20 توانست در غلظت mM5/0 از DBT فعالیت گوگردزدایی سلول را تا %57 افزایش دهد.

کلمات کلیدی