ساختمانها در ایران معمولا بدون در نظر گرفتن اثرات میانقابهای آجری در رفتار لرزه ای سازه ها، طرح می شوند. مشاهدات تجربی در زلزله های گذشته نشان دهنده این واقعیت است که وجود میانقابها باعث افزایش سختی جانبی شده و درنتیجه سازه دارای پاسخ متفاوتی به تحریکات زمین خواهد بود. تنها توصیه آئین نامه طراحی ساختمانها در برابر زلزله در این زمینه کاهش پریود سازه به میزان 20 درصد می باشد، بدیهی است که با توجه به تعداد قابهای میان پر، نوع میانقاب و نحوه آرایش آنها، این توصیه برای همه حالتهای گوناگون درست نمی باشد، بلکه باید با در نظر گرفتن عملکرد واقعی قابهای میان پر در هر حالت ضوابط خاص خود را ارائه نمود. در این مقاله، پس از بررسی ضابطه ارائه شده آئین نامه 2800 در مورد ساختمانهای با جداگرهای میانقابی به ارزیابی رفتار لرزه ای دو نمونه سازه بتنی طراحی شده، مطابق با آئین نامه های آبا و 2800 پرداخته شده است. با استفاده از تحلیلهای استاتیکی و دینامیکی غیرخطی، و با مدلسازی میانقابها برای تحلیل، هر یک از این سازه ها در حالتهای، سازه دارای میانقاب، و سازه بدون میانقاب، مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته اند. نتایج بدست آمده نشان می دهد که نمی توان تاثیر میانقابهای آجری را بر رفتار لرزه ای سازه های بتنی نادیده گرفت، بلکه با توجه به نحوه آرایش میانقابها ، جنس آنها و سختی قابهای میان پر، در هر حالت، با توجه به رفتار متفاوت سازه، باید نکات خاصی را در هنگام تحلیل و طراحی مورد توجه قرار داد.

کلمات کلیدی