در باب آموزش نیز مانند سایر علوم، سخن از فرآیند یاددهی-یادگیری موثر و فعالانه، موضوعی شایان توجه است. اهمیت و نقش خود زبان آموز در یادگیری و فهم و درک عمیق درس بر هر چه کاربردی تر بودن روشهای جدید آموزش صحه می گذارد.یکی از نظریه هایی که در بحث آموزش بر اساس سیر تحول اندیشه های تاریخی و نقد نظریه رفتارگرایی در سالهای اخیر مطرح شده است نظریه ساخت و ساز گرایی می باشد که موید این موضوع است. اصل اعتقادی ساخت و ساز گرایان براینست که دانش توسط خود یادگیرنده ساخته می شود. در این دیدگاه همچنین نظر بر اینست که روش تدریس باید با نحوه یادگیری زبان آموز همخوانی داشته باشد. پیروی نکردن از اصل اعتقادی ساخت و ساز گرایان به معنای غفلت از مسائلی است که برپایه آنها، معلم می تواند به غنی سازی فرآیند یاددهی-یادگیری بپردازد. در پی نگاهی بر شاخه های مختلف نظریه ساخت و سازگرایی در زمینه مطالعات آموزشی و طرح مفهوم آن و نیز معرفی چهره های برجسته ای که در رشد و توسعه این نظریه نقش داشته اند، به تاثیر این نظریه و کاربردهای عملی آموزشی آن اشاره و در پایان نتایج آموزشی آن مورد بحث و بررسی قرار می گیرد. از آنجا که نظریه و عمل نمی توانند خیلی از هم فاصله بگیرند بنابراین این مقاله سعی دارد به کاربرد عملی نظریه در زمینه فهم متن توسط گروههای مشارکتی زبان آموزان بپردازد.

کلمات کلیدی