سرمایه اجتماعی مجموعه ای از قوانین، هنجارها، تعهدات (الزامات)، روابط متقابل، اعتماد متقابل، ساختارهای اجتماعی و سلسله مراتب نهادی جامعه می باشد که اعضای آن را قادر به دستیابی به اهداف جمعی و فردیشان می سازد. سرمایه اجتماعی بالا، هزینه های مبادلاتی را کاهش داده، امکان همکاری و فعالیتهای دارای نفع متقابل را افزایش می دهد و وجود آن برای تربیت و انباشت سرمایه های انسانی، دستیابی به توسعه مالی، کارایی سیاست های دولت و اقدام به نوآوری، گردش اطلاعات و نیل به رشد اقتصادی الزامی است. سرمایه اجتماعی یک مفهوم جدید برای مطالعه نوآوری در فن آوری بنگاه است که بر قابلیت ایجاد دانش و نوآوری در فن آوری از سطوح داخلی و خارجی سرمایه اجتماعی تأکید می کند. این مقاله به نقش سرمایه اجتماعی بر نوآوری بنگاه می پردازد و چنین نتیجه می گیرد که انباشت سرمایه اجتماعی داخلی، اعتماد و همکاری بین بخشهای مختلف بنگاه را افزایش می دهد و بنابراین ایجاد دانش و نوآوری در فن آوری را تشویق می کند. همچنین سرمایه اجتماعی خارجی بر همکاریها و تعاملات نزدیک با سازمانهای خارجی تأکید می کند که باعث به دست آوردن دانش جدید و نوآوری در فن آوری می شود.

کلمات کلیدی