این مقاله به بررسی انواع پاسخ های بیماران در گفتمان پزشک و بیمار می پردازد. داده های این پژوهش از طریق ضبط مکالمه ی 15 بیمار زن در رده سنی 2- تا 30 سال که به یک پزشک زنان مراجعه کرده بودند، جمع آورش شده است. ضبط مکالمات توسط خود پزشک انجام گرفته و به هنگام ضبط بیماران در جریان ضبط مکالمه خود قرار نداشتند. اما پس از ضبط از این امر آگاه شدند و تنها مکالمات بیمارانی در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفته است که اجازه ی استفاده از مکالمات صبط شده شان را به محققین داده اند. پس از ضبط مکالمات، این مکالمات پیتده سازی و بر اساس چهارچوب وی. آر.ام (verbal response mode) استایلز (1992) تحلیل شده اند. نتایج تحقیق نشان داد که پاسخ های گروه فارش سازی بیشترین بسامد را در داده های گرد آوری شده از بیماران داشتند و گروه تصدیق با اختلاف بسیار کم در مرتبه ی دوم به لحاظ بسامد قرار گرفته است و گروه تصحیح هم در جایگاه سوم قرار گرفته است. گروه پرسش در رده بعدی قرار گرفت و گرو های شرح و تأیید و مشورت با بسامد بسیار پایین به ترتیب پاسخ های بعدی مورد استفاده توسط بیماران بودند.

کلمات کلیدی