محمدبن مرتضی مشهور به ملا محسن قیض کاشانی(1007-1091)فقیه، محدث،مفسر،فیلسوف ،و عارف بزرگ امامیه در سده یازدهم هجری، به دلیل جامعیت علمی اش صاحب آثار گرانبهایی در علوم مختلف اسلامی است. یکی از این جنبه های علمی فیض، عرفان وتصوف است که در این زمینه آثار ارزشمندی از خود به یادگار گذاشته است. فیض در آثار خود گرایش خود را به تصوف و صوفیان نشان داده و از آن ها دفاع کرده است. در عین حال از صوفی نماها و علمای عصر خود انتقاد کرده است. البته باید توجه داشت که گرایش فیض به تصوف و دفاع وی از صوفیان دارای شدت وضعف بوده است. فیض در عرفان و تصوف بیشتر متاثر ملاصدرا، غزالی و ابن عربی و شارحان وی، به ویژه جامی و سید حیدر آملی بوده است. این مقاله بر آن است تا نگرش فیض کاشانی به تصوف و عرفان و تاثیراتی را که در این زمینه از دیگران پذیرفته است، بررسی نماید.

کلمات کلیدی