زمان تمرکز زمان لازم برای مشارکت همزمان تمامی بخش های حوزه آبخیز در دبی خروجی است. این متغیر یکی از مهم ترین متغیرهای هیدرولوژیکی در طراحی سازه های کنترل سیلاب، سرریز سدها و غیره است که علی رغم اهمیت زیاد آن، کمتر مورد مطالعه جدی قرار گرفته است. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی کارایی 6 رابطه تجربی شامل رابطه های معروف کرپیچ (1940)، کالیفرنیا (1944)، SCS (1972)، ین- چاو (1983) هاکتایز – سزن (1983) و زمردی (2005) در برآورد زمان پیمایش جریان های سطحی بازه های جزئی در سرشاخه های دو حوزه آبخیز منشاد و ده بالا در منطقه شیرکوه استان یزد می باشد. برای این منظور برآوردهای صورت گرفته با استفاده از این روابط با اندازه گیری های صحرایی حاصل از تزریق یکباره محلول نمک طعام (به غلظتg/ lit 75) مورد مقایسه قرار گرفته است . نتایج ارزیابی برآوردهای این روابط با استفاده از شاخص های آماری میانگین درصد خطای مطلق (APE)، ریشه مربع خطاها (RMSE)، ضریب تبیین ( r2) و ضریب همبستگی نشان داد که از نظر زمان پیمایش جزئی (در بازه های با طول کم) و همچنین زمان پیمایش مجموع ( حاصل جمع زمان پیمایش مجموعه بازه های برداشتی) رابطه های زمردی و هاکتانیر- سزن نتایج تقریبا قابل قبولی ارائه می نمایند. این درحالیست که هیچ یک از این روابط در برآورد زمان پیمایش کلی (زمان پیمایش برآوردی در کل محدوده برداشت با استفاده از میانگین پارامترهای زبری و شیب) عملکرد مناسبی ندارند، هرچند رابطه های هاکتانیر-سزن، کالیفرنیا و زمردی تا حدودی نتیجه مناسب تری ارائه می کنند. در واقع اغلب روابط مورد نظر، برآوردی کمتر از مقادیر اندازه گیری شده ارائه می کنند.

کلمات کلیدی