تأمین آب آشامیدنی باکیفیت هماره مهم ترین اولویت مدیران صنعت آب به حساب می آید. در این میان گندزدایی مؤثر آب آشامیدنی در شبکه های توزیع در دستیابی به اهداف کیفی مورد نظر نقش مهمی را ایفا می نماید. روش های و ترکیبات مختلفی در گندزدایی آب آشامیدنی مورد استفاده قرار می گیرند. استفاده از ترکیبات کلر در گندزدایی آب، همچنان یکی از مهم ترین و مؤثرترین روش های تأمین استانداردهای میکروبیولوژیکی در شبکه های آب به شمار می رود. با این وجود، استفاده از روش های متداول کلرزنی با چالش هایی روبرو است که از آن جمله می توان به توزیع غیریکنواخت کلر در شبکه توزیع آب اشاره نمود. توزیع غیریکنواخت ماده ضدعفونی کننذه در شبکه می تواند مشکلاتی از قبیل کاهش تأثیرگذاری ماده ضدعفونی کننده در نقاط دوردست و تولید بوی نامطبوع و ترکیبات سرطان زا را در برخی دیگر از نقاط شبکه به دنبال داشته باشد. از این رو برای مرتفع ساختن معضلات مذکور در سال های اخیر استفاده از روش ضدعفونی اقماری بیش از پیش گسترش یافته است. در این روش ماده ضدعفونی کننده در نقاط مشخصی از شبکه توزیع تزریق می گرد. در این تحقیق پس از معرفی روش مذکور به عنوان رویکردی نوین در ضدعفونی شبکه آب آشامیدنی، بهینه سازی شرایط ضدعفونی اقماری در شبکه آبرسانی شهری با هدف تأمین غلظت بهینه و یکنواخت ماده گندزدا انجام شده است. برای این منظور مکان و میزان تزریق در هر بازه زمانی، به عنوان متغیرهای تصمیم گیری مد نظر قرار گرفت و از روش الگوریتم ژنتیک برای بهینه سازی این متغیرها استفاده شد. نتایج به دست آمده از این پژوهش دلالت بر آن دارد که با افزایش تعداد جایگاه های کلرزنی در شبکه مورد مطالعه به 9 جایگاه، مصرف ماده ضدعفونی کننده تا حدود 30 درصد کاهش یافته و غلظت یکنواخت تری در شبکه ایجاد می شود.

کلمات کلیدی