در این جستار صور ابهام و عوامل ایجاد آن را در رسائل عرفانی سهروردی- که از نوع داستان‌های رمزی هستند- بررسی کرده‌ایم. از آن جا که بیان عرفانی رمزی از نوع مفاهیم معرفتی است و طریقة تعبیر از آن فقط از طریق الفاظ متشابه ممکن است، سهروردی برای تبیین آن مفاهیم به تمثیل روی آورده است. تمثیل‌های رمزی او از روایت داستانی و نماد تشکیل شده و همین غلبة نمادها بر روایت داستانی ایجاد ابهام کرده است. در این مقاله بر اساس تأویل‌هایی که تا کنون از تمثیل‌های سهروردی صورت گرفته، ابهام‌های باقی مانده در این تمثیل‌ها و عوامل آن بررسی شده است. نتایج نشان می‌دهد میزان ابهامات در هر یک از این تمثیل‌ها، اولاً به پیش زمینة فکری و عقیدتی مخاطب و میزان آشنایی او با ذهنیّت و جهان‌بینی سهروردی و ثانیاً به نوع نمادهای به‌کار رفته در تمثیل(اساطیری، شخصی و تکراری بودن نمادها) بستگی دارد. بالاترین سطح ابهام را در رسائل آواز پر جبرئیل، عقل سرخ، فی حقیقة العشق و رسالة الطّیر می توان دید.

کلمات کلیدی