به منظور مطالعه اثرات عصاره های آبی و هیدروالکلی دانه گشنیز بر پارامترهای هماتولوژی در رت های نر ویستار، آزمایشی در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار (n=8) انجام شد. تیمارها شامل: 0، 200 و 400 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره آبی و 0، 200 و 400 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره هیدروالکلی، که به مدت 14 روز به 40 سر موش در سن 8 هفتگی با وزن 15±150 گرم به طور داخل صفاقی تزریق شدند. در روز 15 پس از بی هوشی، خونگیری از قلب آنها انجام شد. بخشی از خون به منظور شمارش کلی سلول های خون و نیز گلبول های سفید در لوله های حاوی ماده ضد انعقاد ریخته شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SAS آنالیز و میانگین ها توسط تست دانکن در سطح 0.05P< مقایسه شدند. مقایسه نتایج دو روش عصاره گیری آبی و هیدروالکلی دانه گشنیز نشان داد که بازدهی ماده خشک عصاره آبی بیشتر از هیدروالکلی است (%8.33 در مقابل %4.5). عصاره آبی دانه گشنیز یک روند افزایش وزن را در مقایسه با عصاره هیدروالکلی در رت ها نشان داد. عصاره آبی اثری بر شاخص های خون نشان نداد؛ در حالی که عصاره هیدروالکلی سبب افزایش معنی دار میزان هموگلوبین و درصد هماتوکریت توسط تیمارهای 200 و 400 میلیگرم گردید. البته، کاهش معنی دار تعداد گلبول های سفید توسط هر دو عصاره آبی و هیدرو الکلی در هر دو سطح مشاهده گردید.

کلمات کلیدی