حمایت از ایجاد و توسعه بنگاههای کوچک و متوسط اقتصادی از اولویتهای اساسی در برنامهتوسعه اقتصادی اکثر کشورهاست. با این وجود طرح بنگاههای کوچک و متوسط اقتصادی در ایران با بحثهای فراوانی از سوی موافقان و مخالفان آن روبرو بوده است. با این رویکرد، هدف اصلی این مطالعه ارزیابی عملکرد بنگاههای زود بازده و بررسی میزان دسترسی به اهداف پیشبینی شده در این طرحها در زمینه اشتغال، سرمایهگذاری و بهبود سودآوری میباشد. جهت بررسی این موضوع بنگاههای دریافت کننده اعتبارات زودبازده در بخش زنبورداری شهرستان بابل طی سال 1386 از طریق سرشماری انتخاب ( 50 طرح) و با گروهی دیگر از بنگاهها که از اعتبارات بنگاه های زودبازده استفاده نکردهاند ( 52 طرح) با استفاده از روش جورسازی مورد مقایسه قرارگرفتهاند. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که میزان انحراف مالی و اشتغال در نمونه مورد بررسی بسیار پایین بوده است. همچنین بررسی نتایج در میان بنگاههای در حال فعالیت نشان داد اگر چه این اعتبارات تاثیر مثبت بر اشتغال و سرمایهگذاری کوتاهمدت و بلندمدت این گروه از بنگاهها داشته اما میزان اشتغال پیشبینی شده در این طرحها به طور کامل محقق نشده و هزینه واسطه در این گروه از بنگاهها بدون آن که اثر معنیداری بر سودآوری کوتاهمدت و بلندمدت این گروه از بنگاهها داشته باشد افزایش یافته است. با توجه به نتایج این مطالعه تاسیس سیستم جامع اطلاعاتی، تفکیک دو مفهوم بنگاههای با سابقه و بنگاههای تازه تأسیس، ایجاد بانکهای تخصصی جهت حمایت از بنگاههای کوچک و متوسط، استفاده از فارغ التحصیلان دانشگاهی این رشته و توجه به اثرات غیرمستقیم اعتبارات پیشنهاد شده است.

کلمات کلیدی