پدیده ی تکرار در عرصه ی زبان در سطح جمله، گروه، و نیز واژه بروز و نمود پیدا می کند. این مقاله، از دیدگاه ادبی، گفتمانی، مطالعات ترجمه و زبانشناسیِ نقشی-سازگانی هالیدی (Halliday) تکرار را به اختصار بررسی کرده، سپس به تکرار در متون مقدس و به ویژه در گفتمان قرآن پرداخته و اهداف بلاغی، معنایی و زیبایی شناختی این گونه عناصر را در متن مورد بحث قرار داده است. نمونه ای از تکرارهای واژگانی قرآن در سورۀ \\\\\\\"علق\\\\\\\" مورد بررسی قرار گرفته و ترجمه هایی که از این نمونه در دو متن فارسی و دو متن انگلیسی به دست داده شده، مورد ارزیابی قرار گرفته اند. نگارنده، سپس، به دشواری کار ترجمه ی متون مقدس، به طور کلی، و مشکلات برگردان متن قرآن، و به خصوص عناصر تکراری آن، پرداخته است. حاصل بحث به چند نکته ختم می شود: نخست، با عنایت به خاستگاه متافیزیکی و فرابشری متون مقدس، ترجمه ی این متون از حساسیت ویژه ای برخوردار است؛ دوم، به نظر می سد رویکرد \\\\\\\"زبانِ مقصد مدار\\\\\\\" در ترجمه، که اصالت را به متن و فرهنگِ مقصد می دهد، در برگردان این دسته از متن ها کار آیی ندارد؛ سوم، بر این اساس، شاید گزینه ی مناسب تری که در دسترس مترجمانِ این گونه متن ها قرار دارد رویکرد \\\\\\\"زبانِ مبدأ مدار\\\\\\\" در ترجمه—که نقطه ی مقابل رویکرد پیشین است و اصالت را به زبان و فرهنگ مبدأ می دهد—باشد.

کلمات کلیدی