هدف: هدف پژوهش بررسی اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر رابطه والد-کودک به مادران (CPRT) بر سبک‌های فرزندپروری بود. روش: نمونه پژوهشی مزبور دربرگیرنده والدین کودکان یک مهد کودک است که بصورت نمونه گیری در دسترس از میان مهد کودک های منطقه تبادکان شهر مشهد انتخاب شده و 20 نفر مادر کودکان 6-4 ساله نیز به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و مداخله نما (در هرگروه 10 نفر) قرار گرفتند. آزمودنیهای گروه آزمایش 10 جلسه 2 ساعته آموزش گروهی بازی درمانی مبتنی بر رابطه والد- کودک را دریافت کردند و آزمودنیهای گروه مداخله نما تحت آموزش تغذیه و شرکت درجلساتی درمورد امکانات مهدکودک قرار گرفتند. تمام آزمودنیها مقیاس سبکهای فرزندپروری بامریند را قبل و پس ازمداخله پرکردند.پس از 1 ماه به منظور پیگیری هردو روه مجدداً پرسشنامه مربوطه را تکمیل نمودند. یافته ها: تحلیل واریانس مختلط نشان داد که آزمودنیهایی که آموزش دریافت کرده بودند در مقایسه با سایر آزمودنیها افزایش در به کارگیری سبک فرزندپروری مقتدرانه وکاهش در به کار بردن سبک فرزندپروری استبدادی نشان دادند. از طرفی سبک فرزند پروری سهل گیرانه به لحاظ آماری و به طور معنی داری تفاوتی در نمرات دو گروه ایجاد نشد. نتیجه گیری :در نهایت می توان نتیجه گرفت که بازی درمانی مبتنی بر رابطه والد-کودک بر بهبود به کارگیری سبک‌های فرزندپروری اثرگذار است. واژه‌های کلیدی: بازی درمانی مبتنی بر رابطه والد-کودک، سبکهای فرزندپروری،

کلمات کلیدی