بیوتکنولوژی این پتانسیل را دارد که فوائد بسیاری برای تولید گیاهان زراعی فراهم آورد. با اینحال به منظور اجتناب از خطرات احتمالی مشک لساز برای تولید و بهره وری مزرعه می بایست در بهره گیری از این فن آوری احتیاط های لازم را بعمل آورد. عمد هترین صفاتی از گیاهان زراعی تراریخته که تا کنون جنبه تجاری پیدا کرده اند، مقاومت به علف کش ها و حشرات م یباشد. چرا که این صفات را ژن های بزرگ اثر کنترل کرده و شرک تهای بین المللی می توانند به راحتی از این فن آوری منفعت کسب نمایند. بسیاری دیگر از صفاتی که در تولید گیاهان زراعی مفید هستند عبارتند از: مقاومت به خشکی، بهبود مصرف نیتروژن، افزایش عملکرد گیاه زراعی، افزایش کیفیت بذر و غیره . با اینحال بسیاری از این صفات بدلیل فقدان ژن هایی با بیان فراگیر، مد نظر شرکت های تجاری قرار نمی گیرند. همچنین برخی از این صفات فاقد ارزش لازم برای پرداخت هزین ههای خاص این فن آوری، به منظور تهیه بذر می باشند. لذا این صفات می بایست از طریق بخش های دولتی توسعه یابد تا نیازی به پرداخت هزینه های اضافی نباشد. با توجه به مطالب یاد شده، این ف نآوری منافع بسیاری برای کشاورزان دارد ولی بسیاری از کشاورزان بدلیل خطرات و مشکلات این نوع فن آوری، آنرا با احتیاط می پذیرند. از آنجاییکه بخش کوچکی از مسائل و مشکلات این فن آوری توسط کشاورزان درک شده است، کشاورزان در اجتناب از خطرات و ممانعت از مشکلات بسیار کند عمل می کنند. باید به این نکته توجه کرد که گیاه زراعی که مقاوم به علف کش می شود به این مفهوم نیست که تنها رویکرد مدیریت علف های هرز در آن، روش شیمیایی باشد. در واقع می بایست از رهیافت های متعددی در جهت حصول یک برنامه مدیریتی بلند مدت، بهره جست. از جمله این رهیافت ها می توان به تناوب گیاه زراعی، تناوب علف کش هایی با نحوه عمل متفاوت، تلفیق روش های کنترل علف هرز، تمیز کردن ادوات جهت حداقل کردن پراکنش گون ههای علف هرز متحمل و مقاوم و غیره اشاره کرد. خلاصه اینکه هنوز هم روش های زراعی خوب و قدیمی برای تولید بهینه گیاهان زراعی طی سالیان متمادی، ضروری است.

کلمات کلیدی