مقدمه: هدف نهایی مهندسی بافت، جایگزینی بافت های آسیب دیده، برای برگرداندن حالت عملکردی قبل از ایجاد عارضه می باشد. مهندسی بافت بر سه رکن اصلی سلول، داربست و فاکتورهای رشد استوار است. انواع گوناگونی از داربست ها در مطالعات مدل های حیوانی و همچنین در مطالعات کلینیکی مورد استفاده قرارگرفته اند. ماتریکس های خارج سلولی کامل که از بافت های مختلف حاصل می شوند، اجزای ساختاری اصلی ماتریکس طبیعی را دارا می باشند و به عنوان داربست های زیستی مورد استفاده می گیرند. هدف اصلی این مطالعه، تهیه ماتریکس درمی سلول زدایی شده خرگوش می باشد. مواد و روش ها: برای تهیه داربست ها از روش های مختلف فیزیکی و شیمیایی استفاده شد. پس از انجماد آهسته در° 0و نیز انجماد سریع در نیتروژن مایع، بافت ها در سه غلظت 0.1 ، 0.5 و 1 درصد SDS و هر کدام به مدت 24 و 48 ساعت قرار گرفتند. به منظور تأیید سلول زدایی، از روش های بافت شناسی استفاده شد. یافته ها: مشاهدات میکروسکوپ نوری نشان داد که در همه گروه های مورد آزمایش، به غیر از گروه 0.1 درصد SDS به مدت 24 ساعت، هسته ها و اجزای سلولی به طور کامل از بین رفته بودند. نتیجه گیری: مطالعه داربست ها به وسیله روش های مختلف رنگ آمیزی مشخص کرد که استفاده از 0.1 درصد SDS به مدت 48 ساعت، بهترین روش برای تهیه ماتریکس درمی فاقد سلولی خرگوش بود. مطالعه بیشتر این داربست ها، نیازمند بررسی بر هم کنش آن ها با انواع سلول های مختلف می باشد.

کلمات کلیدی