تقدم رشد اقتصادی و توزیع عادلانه درآمد همواره یکی از مهمترین دغدغه‏های اقتصاددانان و سیاستگذاران بوده است. مجادلات ایدئولوژیکی، مباحثات علمی و نیز چالش‏های سیاستگذاری در این موضوع در دهه‏های اخیر گسترش یافته و بخش قابل توجهی از ادبیات را به خود اختصاص می‏دهد. نظریات مختلفی در ارتباط با چگونگی همسویی رشد اقتصادی و توزیع درآمد در جهت بهره‌مندی تمام اقشار اجتماع از مواهب رشد مطرح گردید که ضمن توجه نقش عدالت توزیعی در جامعه به بررسی تقدم آنها پرداخته و سعی در تبیین الگویی برای شناساندن رابطه این دو داشتند. این نوشتار به تبیین دیدگاه اسلام در این رابطه می‏پردازد. با توجه به اینکه اسلام عدالت توزیعی را در جامعه به عنوان هدف و عامل سعادت انسان می‏داند و رشد را تنها به عنوان ابزاری در جهت نیل به آن پذیرفته است، نظریاتی را که رشد را بر توزیع مقدم می‌دانند رد کرده و با معرفی راهکارهایی برای توزیع درآمد (گسترش روابط کاری، زهد، زکات، ارث، پرهیز از اسراف، توجه به پیامدهای خارجی و شفافیت در معامله)، بیان می‏دارد که اساساً تعارضی بین رشد و توزیع درآمد وجود ندارد. در عین حال، از منظر دین اسلام، توزیع عادلانه درآمد در مقایسه با رشد از اولویت بیشتری برخوردار است.

کلمات کلیدی