چکیده: امروزه توسعه پایدار، در بسیاری از برنامه ریزی‌های اقتصادی، اجتماعی به عنوان یکی از مفاهیم کلیدی مطرح می‌باشد. اصطلاح «توسعه» معطوف به ارتقای سطح و کیفیت زندگی افراد و بهبود رفاه جامعه است و «پایداری» آن اشاره به استمرار این فرآیند در طول نسل های بشردارد. بر این اساس توسعه پایدار، توسعهای است که نیاز های نسل‌های کنونی را بدون خدشه وارد کردن به توانایی نسل های آینده در تأمین احتیاجاتشان برآورده کند. یکی از الزامات اساسی توسعه پایدار استفاده صحیح از منابع موجود می‌باشد. مقاله حاضر به بررسی نقش زنان در توسعه پایدار در بعد زیست محیطی بعنوان یکی از ابعاد مهم توسعه پایدار (در کنار ابعاد اقتصادی و اجتماعی) می‌پردازد. در دستور کار 21 اجلاس ریو، زنان به عنوان یکی از گروه‌های اصلی در دستیابی به توسعه پایدار درنظر گرفته شده‌اند. بر اساس خط‌مشی اقدام در اجلاس ریو، سیاست‌هایی که زنان و مردان را به طور یکسان در برنگیرد در بلند مدت موفق نخواهد بود. مقاله حاضر پس از بررسی ادبیات مربوط به نقش زنان در توسعه پایدار به‌ویژه بُعد زیست محیطی آن، با استفاده از داده‌های پیمایش ارزش‌های جهانی برای 50 کشور جهان اقدام به بررسی اقدامات عملی و تشکیلاتی زنان در مورد مسائل زیست محیطی نموده است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که زنان در اکثر کشورها بیشتر از مردان اقدامات عملی در حفاظت از محیط زیست و مصرف بهینه از منابع انجام می‌دهند در حالی که در زمینه اقدامات تشکیلاتی و حضور در تصمیم گیری‌ها و چانه زنی‌های زیست محیطی چندان فعال نیستند. بررسی اقدامات زیست محیطی زنان در گروه‌های نسلی مختلف نشان می‌دهد که زنان میانسال اقدامات عملی بیشتری در حفاظت از محیط زیست انجام می‌دهند این در حالی است که در اقدامات تشکیلاتی گروه‌های نسلی جوان‌تر حضور فعال‌تر و بیشتری در سازمان‌های زیست محیطی دارند.

کلمات کلیدی