تقریر معصوم(ع) به مثابه‌ی یکی از اقسام سه گانه‌ی سنت، آن است که رفتاری در حضور ایشان انجام شود، و با وجود امکان ردع از سوی ایشان، موضعی اتخاذ شود که حاکی از رضایت است. مسائل مختلفی در باب تقریر معصوم(ع) مورد عنایت است؛ یکی از آن‌ها، گونه شناسی تقریر است که بدان پرداخته نشده است. نوشته‌ی حاضر به منظور تبیین مراتب تقریر، بررسی درجات دلالی و مصداق یابی انواع آن در محدوده‌ی فقه مذاهب خمسه تدوین یافته است که در ذیل هشت عنوان، گونه‌های شناسایی شده‌ی سنت تقریری گردآوری شده و به نقد و بررسی مصادیق آن پرداخته می‌شود. گونه‌‌های تقریر عبارتند از: 1- تصدیق قول یا فعل، 2- مدح و ثنای فاعل، 3- مشارکت معصوم(ع) در عمل، 4- امر به لوازم قول یا فعل، بدون تعرض به اصل عمل، 5- تحلیل نتایج حاصل از فعل، 6- سکوت همراه با تبسم/ خنده (علایم رضایت)، 7- بازگوکردن کلام مسموع، بدون تصدیق یا تکذیب خبر، 8- صرف سکوت بدون اظهار رضایت به وسیله‌ی قول.

کلمات کلیدی