با توجه به گسترش زبان فارسی و علاقه روزافزون غیرفارسی زبانان به فراگیری این زبان ، لازم است نهادهای آموزشی و فرهنگی کشور زمینه آموزش آن را فراهم کنند. در راستای تحقق این امر، تهیه و تدوین مواد آموزشی مناسب و نیز برگزاری دوره های آموزشی در سطوح مختلف ضرورت دارد. در سالهای اخیر، برخی از موسسه های آموزش زبان فارسی به تدوین کتابهای آموزشی برای غیرفارسی زبانان همت گماشته اند. این امر البته درخور تحسین است، اما با بررسی این آثار می توان به برخی کاستیهای آنها پی برد. هدف از نگارش این مقاله، بررسی برخی کاستیها ی موجود در کتاب های مورد استفاده در یکی از این مؤسسات آموزشی است. از جمله این نارساییها، می توان از اشکالات روش شناختی، عدم بهره گیری از یافته های آواشناختی، و متناسب نبودن مواد و محتوای مطالب نام برد. علاوه بر اینها، در آموزش زبان دوم توجه کافی و بایسته به آموزش مهارت خواندن مبذول نشده است. برای کاهش میزان این کاستیها، توصیه می شود در تدوین این مجموعه ها از دیدگاههای سنتی پرهیز و از یافته های زبان شناسی نظری و روشهای نوین معرفی شده در حوزه زبان شناسی کاربردی استفاده شود. همچنین برای کمک به آموزش جنبه های تلفظی زبان دوم به بزرگسالان بهتر است از نشانه های آوانگاری استفاده شود و آموزش مشخصه های زبرزنجیری زبان نیز مد نظر قرار گیرد. در تدوین مواد آموزشی نیز عدم رعایت درجه دشواری متون و بویزه تمرینها متناسب با سطح دوره ضرورت دارد. بهتر است مؤلفان از تمرینات درجه بندی شده متنوع و متناسب با مقوله مورد آموزش برای تقویت این مهارت در زبان آموزانی که در این دوره آموزشی شرکت می کنند، استفاده کنند؛ بدین منظور می توان از ابزارهایی نظیر خواندن متون دیگری علاوه بر کتب اصلی دوره آموزشی بهره گیرند تا آنان را در امر یادگیری واژه های جدید به صورت جنبی یاری دهد.

کلمات کلیدی