دو نگرش کلی به ساختواژه در مطالعات ساختواژی تاکنون وجود داشته است: واژه بنیاد و تکواژبنیاد. این دو نگرش در این که واحد مطالعات ساختواژی را تکواژ در نظر بگیرند یا واژه با هم متفاوتند ولی این اختلاف نگرش، حداقل دو تمایز مهم را در این دو نگرش بوجود اورده است. اول این که معتقدان به ساختواژه تکواژبنیاد، واژه را ساختارمند می-دانند و معتقدان به ساختواژه واژه بنیاد واژه را غیرساختارمند می دانند. تمایز دوم مربوط به شیوه ذخیره سازی واژگان در ذهن است و این که فرآیندهای واژه سازی در بخش واژگان قرار دارند یا این که ممکن است در جای دیگری نیز اعمال شوند. هرکدام از این دو نگرش ایراداتی را بر نگرش مقابل وارد می داند که جای تأمل دارد. رویکردهای مختلفی بر پایه هر دو نگرش در ساختواژه ارائه شده است. بررسی این رویکردها نشان می دهد که بسیاری از انها را نمی توان تکواژبنیاد یا واژه بنیاد صِرف دانست. بواقع این رویکردها را به صورت یک پیوستار می توان نمایش داد که در دو سوی ان رویکردهایی قرار دارند که واژه بنیاد یا تکواژبنیاد حقیقی نامیده می شوند و تعدادشان کم است و بقیه رویکردها را درفاصله میان این دو نهایت می توان قرار داد چرا که ویژگیهای بینابینی دارند. در این مقاله ضمن بررسی مختصر این دو نگرش کلی و ایراداتی که بر یکدیگر وارد کرده اند،‌ قصد داریم به نوعی از رویکرد واژه بنیاد بپردازیم با عنوان \"whole-word or seamless morphology \" که واضعانش آن را رویکرد واژه بنیاد حقیقی نام داده اند و در ایران کمتر به ان توجه شده است. این رویکرد دارای دو مدل است:‌ یکی مدل مونترال که طرح اولیه ان در مقاله ای به سال 1988 توسط سینگ (Singh) و فورد((Ford ارائه شد و سپس توسط خود ایشان در سال 1996 به صورت بسامان تر مدون شد و توسط افراد دیگر چون بکر، نوول، استاروستا و دیگران گسترش پیدا کرد و دیگری مدلی که به حالت-واژگانی معروف است و در رساله دکتری تیلور(Taylor) در 1971 صورت اولیه ان ارائه شد وسپس توسط استاروستا (Starosta) و همکاران و شاگردانش گسترش داده شد. درست است که پایه های این دو مدل یکی است ولی این دو، تفاوتهایی هم با هم دارند که در این مقاله به انها اشاره خواهد شد. به نظر می رسد این رویکرد حداقل در تحلیل صورتهای واژ-واجی در زبان فارسی بهتر از دیگر رویکردها می تواند به کار گرفته شود و نتایج بهتری را می تواند بدست دهد.

کلمات کلیدی