پیشرفتهای اخیر در زمینه تحقیقات سلول های بنیادی امیدهای تازه ای را در پزشکی و دامپزشکی جهت درمان بیماری ها و اختلالاتی که تا کنون درمان پذیر نبوده و یا بهبود بالینی رضایت بخشی نداشته اند ایجاد کرده است. بسیاری از بیماری ها از قبیل ضایعات عصبی، تاندونی و عضلانی به دلیل از دست رفت سلول ها و عدم جایگزینی آنها قابل ترمیم نمی باشند و درمان با روش های معمول موجود امکان پذیر نمی باشد. لذا به منظور درمان این ضایعات و بازگردندان عملکرد طبیعی اندام های آسیب دیده، در سال های اخیر طب ترمیمی به کمک روش سلول درمانی بسیار مورد توجه قرار گرفته است. سلول های بنیادی یکی از مناسب ترین کاندیدهای سلول درمانی هستند که جداسازی انواع این سلول ها اعم از نوع جنینی و بالغین مورد توجه بسیاری از محققین قرار گرفته و موفقیت های قابل توجهی نیز به دنبال داشته است. در این میان، سلول های بنیادی بالغین به ویژه سلول های بنیادی مزانشیمی نوید قابل توجهی در درمان برخی بیماری ها و بویژه اختلالات عضلانی-اسکلتی اسب به همراه داشته است. این سلول ها ضمن حفظ قابلیت تکثیر خود قادر به تمایز به بافت های مزانشیمی از قبیل استخوان، غضروف، چربی و عضله هستند. از طرف دیگر، این سلول ها خاصیت ایمونوژنیک کمتری داشته و با ترشحات خود سبب تعدیل واکنش های ایمنی حیوان پذیرنده پیوند سلولی می شوند. لذا این برجستگی های و قابلیت های بیولوژیک این سلول ها سبب شده تا برای پیوند خودی (اتوگرافت) و حیوان هم گونه (آلوگرافت) مورد توجه محققین علوم پایه و بالینی قرار گیرند. در این مقاله سعی خواهد شد تا با تکیه بر شواهد علمی موجود و یافته های مولف، خصوصیات بیولوژیک سلول های بینادی مزانشیمی اسب و مزایای کاربرد آنها در درمان اختلالات عضلانی- اسکلتی اسب ارائه شود.

کلمات کلیدی