در دهۀ اخیر، جداسازی انواع سلول‌های بنیادی و استفاده از آنها در طب ترمیمی پزشکی و دامپزشکی بسیار مورد توجه قرار گرفته است. بافت چربی بالغین به عنوان یک منبع بالقوه از سلول‌های بنیادی مزانشیمی است که می‌توانند در مهندسی بافت و درمان بیماری‌های اسکلتی-عضلانی حیوان و انسان مورد استفاده قرار گیرند. از آنجایی که ترمیم طبیعی هر بافت با تقسیمات سلولی و رسیدن فاکتورهای هومورال و سلول‌های بنیادی به محل آسیب انجام می‌شود، بافت غضروفی به دلیل نداشتن عروق خونی این امکان را ندارد. بنابراین غضروف توانایی محدودی در ترمیم آسیب‌هایش دارد و این موضوع اهمیت سلول درمانی با استفاده از سلول های بنیادی در ترمیم غضروف را مورد تأکید بیشتر قرار می دهد. در مطالعه حاضر، هدف آن بود که قابلیت تمایزی سلول‌های بنیادی جدا شده از بافت چربی اسب به بافت غضروف به کمک فاکتورهای رشد مختلف مورد ارزیابی قرار گیرد. بعد از جداسازی 3 گرم چربی از ناحیه گلوتئال دم سه رأس اسب 3، 6 و 9 ساله و انتقال به آزمایشگاه، نمونه‌ها ریز و شسته شدند و پس از تجزیه آنزیمی با کلاژناز 1 از صافی سلولی عبور داده شدند. محتویات به دست آمده، پس از سانتریفیوژ تا 3 پاساژ کشت داده شدند. سلول های پاساژ سوم به مدت 21 روز توسط سیستم کشت پلت و تحت تمایز غضروفی، در سه گروه کنترل، گروه پایه تمایز غضروفی بدون فاکتور رشد و گروه پایه تمایزی به همراه فاکتورهای رشد TGF-β3 و BMP-6 به میزان 10 نانوگرم در میلی لیتر قرار گرفتند. ارزیابی تمایز به غضروف با رنگ آمیزی اختصاصی و بررسی میکروسکوپیک ارزیابی شد. بعد از تمایز غضروفی، رنگ آمیزی با رنگ آلسین بلو نشان داد که به جز گروه کنترل، در سایر گروه‌ها رسوبات پروتئوگلیکان مختص بافت غضروفی وجود دارد. در رنگ آمیزی ماسون، رشته‌های کلاژن و ماتریکس خارج سلولی در هر دو گروه تمایزی (برخلاف گروه کنترل) مشاهده شد و در گروه دارای فاکتورهای رشد از انسجام بهتری برخوردار بود. پری کندروسیت ها تنها در لایه‌های خارجی پلت‌های کشت داده شده در محیط حاوی فاکتورهای رشد دیده شدند. در مجموع، نتایج نشان داد که فاکتورهای رشد TGF-β3 و BMP-6 میزان تمایز به غضورف را بهبود می بخشند

کلمات کلیدی