رفع عدم تعدل های منطقهای در قانون اساسی جموری اسلامی ایران مورد توجهقرار گرفته وبر اساس این هدف، تفکر حمایت ازمناطق محروم در حال بازساخت فضای جغرافیایی است، لیک تفکر حاکم برنظام برنامه ریزی قبل از انقلاب، تفکر نظام سرمایه داری بوده که این امرعدم تعادل های زیادی را در سطح منطقه ای به همراه داشته واصلاح ساختار فضایی را با مشکلاتی مواجه نمودهایت.از جمه نتایج این عدم تعادل های منطقه ای ، مهاجرت های شدید روستا - شهری است. ناحیه مورد مطالعه یعنی شهرستان سرایان در استان خراسان جنوبی نیز با مشکلاتی د سازمان فضیی سکونتگاه مواجه است از جمله کوچکی وپراکندگی سکونتگاههای روستایی، تخلیه روستاها، مهاجرتهای شدید روستاییان و.. به طوری که درسال 1385 حدود 24 درصد روستاهای ناحیه کمتر ا 100 نفر وحدود 37 درصد سکونتگاههای روستایی بین 100 تا 200 نفر جمعیت داشته اند. همچنین نیمی از روستاهای ناحیه تحت مطالعه با رشد منفی جمعیت مواجه بوده اند، لذا دراین پژوهش که از لاظ ماهیت وروش توصیفی - تحلیلی است، وضعیت پایداری جمعیتی سکونتگاههای روستایی ناحیه مورد ررسی قرار گرفته وعلل ناپداری تبیین گردیده است، در نهایت اثرت ناپداری جمعیتی برامنیت بیان شده وراهکارهای لازم برای پایدار سازی جمعتی روستاهای ناحیه ارائه شده است.

کلمات کلیدی