به دنبال فتح ایران توسط مسلمانان و گرویدن اکثریت ایرانیان به دین اسلام، فرهنگ ایرانی دچار تغییر و دگرگونی گردید. هرچند بخشی از سنن و آداب ایرانی توانست در کنار ارزش های جدید دینی در میان مردم به حیات خود ادامه دهد، اما به دلیل حاکمیت مسلمانان عرب ، دیگر امکان تبلور آن سنت ها در میان فرمانروایان مسلمان و یا نمایندگان آن ها در ایران وجود نداشت. اما به تدریج با روی کار آمدن حکومت های محلی در ایران در راه در بازیابی و گسترش سنت های باستانی ایرانی کوشش شد. آل بویه از جمله خاندان هایی بودند که در این زمینه نقش عمده ای داشتند. حکام این سلسله ایرانی با احیا و پاسداشت آداب و رسوم و آیین های ملی که از زمان انقراض ساسانیان تا آن زمان متروک مانده بود، گام هایی اساسی بر داشتند بود . در این پژوهش تلاش بر آن است تا با استخراج اطلاعات از منابع و پژوهش ها و با استفاده از رویکرد تاریخی و روش تحلیلی و توصیفی ، به بازیابی و گسترش بعضی از سنن و فرهنگ ایرانی در عهد آل بویه، خصوصاً آداب درباری ،جشنهاو تفریحات در دربار شاهان این دوره پرداخته شود و میزان و زمینه های تأثیر پذیری این آداب و سنن از فرهنگ باستانی ایران تعیین گردد.

کلمات کلیدی