سنجش و ارزیابی یکی از راه‌های قابل قبول برای دست‌یابی به اهداف توسعه پایدار است و می‌تواند به عنوان یک ابزار برنامه‌ریزی، اثرات بالقوه زیست محیطی که در نتیجه اجرای پروژه‌های عمرانی و توسعه در مناطق روستایی، پدیدار می‌شوند را شناسایی و گزینه‌های منطقی جهت حل آن‌ها را انتخاب کند. هدف از این مقاله سنجش و ارزیابی پایداری زیست محیطی با ارائه روشی مناسب و جامع برای انتخاب شاخص‌ها و تکنیک‌های سنجش در سطح روستاهای شهرستان کمیجان می‌باشد. در تحقیق حاضر، جامعه آماری شامل 49 روستا و 7226 خانوار و حجم نمونه در قالب 430نفر بر اساس فرمول کوکران در قالب طبقات جمعیتی روستاها تعیین شد. با استفاده از روش تصمیم‌گیری چند معیاره و فرایند تحلیل سلسله مراتبیAHP - فازی برای اولویت‌بندی شاخص‌ها اقدام گردید و سپس با کمک تکنیک پرومتی (PROMETHEE) رتبه‌بندی روستاهای مورد نظر در سطح شهرستان کمیجان انجام شد. از آنجایی که هدف اصلی تحقیق سنجش و ارزیابی پایداری زیست محیطی در نواحی روستایی می باشد، نتایج بدست آمده از گام های مختلف مدل پرومتی نشان می‌دهد که از بین 49 سکونتگاه روستایی در شهرستان کمیجان، روستاهای ولیدآباد، خنجین، علی آباد، اسفندان و سمقاور به ترتیب رتبه های اول تا پنجم را به خود اختصاص دادند. آگاهی از وضعیت پایداری زیست محیطی در نواحی روستایی می‌تواند نقش مهمی در ارتقای مدیریت و برنامه‌ریزی و تخصیص بهینه منابع جهت بهبود رفاه ساکنین و حل مشکلات آنها داشته باشد.

کلمات کلیدی