زمینه و هدف: یک و نیم درصد از کودکان استثنایی مبتلا به اختلال شنوایی هستند و این خود عاملی است که روند آموزش و یادگیری را تحت تأثیر قرار می دهد. هدف در این مطالعه بررسی اثر بازخورد آگاهی از نتیجه با بسآمد مختلف بر یادگیری حرکتی کودکان دچار اختلال شنوایی بود. روش بررسی: در این مطالعه 24 نفر از پسران و دختران 7 تا 14 ساله (محدودۀ سنی 56/10 با انحراف معیار 53/2) با اختلال شنوایی براساس امتیازهای به دست آمده در پیش آزمون به طور تصادفی در سه گروه هشت نفری همسان قرار گرفتند و به مدت هشت جلسه به شیوۀ مورد نظر، بازخورد صفر، 50 و 100 درصد تمرین کردند. آزمون های اکتساب، یادداری و انتقال اجرا شد و تحلیل داده ها از روش های تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی و همچنین تحلیل واریانس دوطرفه با اندازه گیری مکرر انجام گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که تمام گروه ها در طی جلسات تمرینی و در مراحل مختلف پیشرفت داشته اند. با این حال نتایج بین گروه تمرینی حاکی از اختلاف معنی دار در مراحل اکتساب (008/. = p) ، یادداری (001/.=p) و انتقال (035/.=p) بود. به این معنی که در مرحلۀ اکتساب گروه تمرینی بازخورد 100 درصد و در مراحل یادداری و انتقال گروه تمرینی بازخورد 50 درصد عملکرد بهتری داشتند. نتیجه گیری: براساس نتایج تحقیق، بازخورد بیش از حد باعث بهبود عملکرد در مرحلۀ اکتساب و ایجاد اختلال در مرحلۀ یادداری می شود و بازخورد 50 درصد می تواند باعث بهبود یادگیری یک مهارت حرکتی شود که اصول مربوط به بازخورد در این کودکان نیز مورد تأیید قرار می گیرد.

کلمات کلیدی