چکیده: نمایشنامه نویسی از دیرباز از ادبیات و فرهنگ عامیانه الهام میگرفته است و بالطبع آثاری از دنیای ادبیات به صورت نمایشنامه درآمده اند که ویژگی های نمایشی در آنها قوی باشد و این ویژگی ها در اینگونه آثار به درستی شناسائی شود. یکی از داستانهای بسیار خوب شاهنامه فردوسی داستان رستم و سهراب است که ویژگی های دراماتیک و نمایشی خوبی دارد. ساختار و بافت دراماتیک و نمایشی این داستان به قدری قوی است که به راحتی میتواند به صورت نمایشنامه ای قوی عرضه گردد. مقاله حاضر سعی دارد تا تمامی عناصر و مولفه های نمایشی این داستان بزرگ از شاهنامه فردوسی را بررسی نموده و به صورتی گویا عرضه نماید تا نمایشانامه نویسانی که سعی دارند از شاهنامه فردوسی اقتباس کنند مشکلی در شناسائی عناصر و مولفه های نمایشی ازجمله شناسائی موضوع، شناسائی شخصیتها، شناخت درست از کشمکش های داستانی و تضادها، نقطه اوج و فرود نداشته باشند و به راحتی بتوانند داستانهای دیگر شاهنامه را نیز به صورت نمایشنامه اقتباس نمایند.

کلمات کلیدی