انقلاب‌ها ازحیث پیامدهای جنسیّتی، دو نوع‌اند: مساوات‌گرا، که رهایی زنان یکی از اهداف آن‌ها به‌شمار می‌رود؛ و مردسالارانه، که زن را در قالب خانواده، محصور می‌سازند. شایسته است پیش از بررسی مفهوم مشارکت سیاسی زنان در جامعه‌ی انقلابی ایران، درک کنیم که خبرگان تدوین‌کننده‌ی قانون اساسی چه نوع نگرشی نسبت به مسأله‌ی زن داشته‌‌اند. گمان نخستین آن است که خبرگان، دارای نگرشی پنج‌وجهی (مذهبی، بدیهی، عقلانی، انقلابی، فقهی) بوده‌اند؛ یعنی، ازیک‌سو، مسأله‌ی زن محصور در شرع محسوب شد، زیرا فقها بر فضای ذهنی مجلس خبرگان، چیرگی داشتند؛ و ازدیگرسو، نگاه جمع‌گرایانه بر نگرش فردگرایانه غلبه یافت و زن به‌عنوان یک فرد، افزون بر ویژگی‌های فردی، در مجموعه‌ای به نام خانواده نیز، اهمیّت یافت.

کلمات کلیدی