خشک کردن یکی از فرآیندهای اصلی پس از برداشت گیاهان دارویی است که به میزان زیادی خصوصیات کمّی و کیفی آنها را تحت تأثیر قرار می دهد. بمنظور مطالعه مدت زمان لازم برای خشک کردن، درصد و محتوی مهمترین جزء اسانس تعدادی از گونه های مهم دارویی شامل بابونه، آویشن، بادرنجبویه، ترخون و نعناع فلفلی، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار در آزمایشگاه دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1391 اجرا شد. روش های خشک کردن شامل سه درجه حرارت آون (30، 40 و 60 درجه سانتی-گراد)، سه توان خروجی میکروویو (100، 300 و 600 وات) و دو روش طبیعی (سایه و آفتاب) بودند که تا زمان رسیدن وزن به محتوای رطوبتی 10/0 بر پایه وزن خشک یا 10 درصد وزن تر ادامه یافت. نتایج نشان داد که اثر روش های مختلف خشک کردن بر مدت زمان لازم برای خشک شدن، محتوی و میزان مهمترین جزء اسانس تمام گونه ها معنی دار (01/0≥p) بود. بیشترین مدت زمان لازم برای خشک شدن و محتوی اسانس تمام گونه ها برای خشک شدن در سایه حاصل شد. محتوی مهمترین جزء اسانس گونه های مختلف برای شرایط خشک کردن در سایه بیش از 100 درصد نسبت به تیمار خشک کردن در آفتاب بالاتر بود. با افزایش درجه حرارت آون و توان خروجی میکروویو میزان و محتوی مهمترین جزء اسانس گونه های دارویی کاهش یافت. بطور کلی، از آنجا که سرعت بالای خشک کردن و کاهش انرژی ورودی از اُفت عملکرد اسانس جلوگیری می کند، می توان استفاده از توان های پایین میکروویو را بدلیل کاهش نسبتاً سریع محتوی رطوبتی بعنوان روشی مناسب برای خشک کردن گونه های دارویی مد نظر قرار داد.

کلمات کلیدی