مقدمه: هدف از این تحقیق مقایسه اثر روزه داری ماه رمضان (به عنوان یک الگوی رژیمی) و فعالیت ورزشی هوازی منظم بر شاخص های70HSP، نیمرخ لیپیدی و مقاومت انسولینی افراد چاق غیر فعال بود. مواد و روش ها: در این مطالعه 18 مرد چاق 50-40 ساله با نمایه توده بدنی بیش از 30 کیلوگرم متر انتخاب و به دو گروه روزه دار (9N=) و گروه روزه دار و فعالیت ورزشی (9 N=) تقسیم شدند. گروه روزه دار و فعالیت ورزشی علاوه بر روزه داری، فعالیت ورزشی را به صورت 27 جلسه در ماه و با دامنه شدت بین 50 الی 70 درصد VO2max انجام می دادند. همچنین، جهت بررسی تغییرات مورد نظر در ماه رمضان، از افراد چهار وهله متفاوت نمونه گیری خونی به عمل آمد. در نهایت با استفاده از آمار اندازه های مکرر تحلیل واریانس در سطح p<0/05 فرضیه ها به بوته آزمایش گذاشته شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که سطوح 70HSP در هر دو گروه طی ماه رمضان افزایش می یابد. در بررسی تغییرات بین گروهی وهله‏های تکرار شونده مشخص گشت بین سطوح سرمی 70HSP گروه روزه دار و گروه روزه دار و فعالیت ورزشی تفاوت معناداری وجود دارد (F = 23/25; p= 0/001). همچنین، میزان مقاومت انسولینی در هر دو گروه کاهش یافته بود که این کاهش در گروه روزه دار معنادار بود (F = 3/244; p= 0/042). به علاوه، نیمرخ لیپیدی افراد چاق تنها در هفته چهارم و دو هفته پس از ماه رمضان کاهش معناداری (و افزایش معناداری در HDL-c) یافته بود(p<0/05). نتیجه گیری: به توجه به نتایج تحقیق به نظر می رسد افزایش یافتن سطوح 70HSP توسط روزه داری و همچنین روزه داری و فعالیت ورزشی عاملی در کاهش مقاومت انسولینی افراد چاق می باشد.

کلمات کلیدی