التفات یکی از صنایع بدیهی است که مفهوم آن بر خلاف تعاریف قدما تنها به انتقال ضمیر از غایب به مخاطب و بر عکس محدود نمی شود، بلکه این صنعت امروزه با توسعۀ معنایی، هرگونه تغییر خلاف عادت در پیکره و محور عمودی شعر را در بر می گیرد. این پزوهش بر آن است با در نظر گرفتن توسعۀ معنایی التفات، ضمن ارائۀ تعریف و انواعی برای آن، پیوند این شگرد ادبی را با برخی مختصات سبک هندی چون اسلوب، معادله، مضمونپردازی و تعدد مع نایی در ابیات بیان نماید. حاصل تحقیق، نشان از آن دارد که نوعی از التفات -واگردانی معنایی- با ویژگیهای مذکور سبک هندی تناسب بسیار دارد، به گونه ای که می توان اسلوب معادله، ایغال و التفات را در یک ردیف قرار داد و از صنعت التفات به عنوان یکی از عوامل پیوند و انسجام ابیاتِ به ظاهر پراکندۀ غزل هندی نام برد. بنابراین، التفات یکی از مشخصه های سبکی سبک هندی است و افزایش انسجام متن یکی از کارکردهای بلاغی آن به شمار می آید.

کلمات کلیدی